In 1944 landden de geallieerden bij Arnhem, een hevige strijd volgde. De Duitsers hielden echter stand waarna er voor de bevolking ten noorden van de rivieren een hongerwinter volgde.
71 jaar later, 14 maart 2015, opnieuw is er sprake van honger rond Arnhem. Want ja, de Fietscie is hongerig voor het nieuwe seizoen. Vier Fietscierijders stilden hun honger om te beginnen met een heerlijk stuk citroencheesecake aan de Marco Backerlaan 10 te Oosterbeek. “Zelf gebakken”, aldus Matthijs. Dat konden Joram, Coen en BP lastig controleren, Sara was met de kids op stap in Friesland waar de verjaardag van een neefje werd gevierd.
De cheesecake was dan wel een heerlijk voorafje, het hoofdgerecht moest zich nog aandienen. Op het menu stond een tocht van ruim 150km over de Posbank, dwars door de Achterhoek richting Montferland, via Elten en Kleve naar het Reichswald en via Nijmegen terug naar Oosterbeek. Zoals u ziet, de Fietscie loopt niet weg voor een gepeperd receptje.
Iets na tienen werd het startschot door niemand minder dan Cornald Maas gegeven. Wat moet je zonder hem als je een tochtje langs Rijn en Waal gepland hebt? Direct na het uitstekend uitgevoerde startschot konden de benen goed opgewarmd worden, richting de Posbank was er geen meter vlak. Voorbij Rozendaal, op de zo bekende stroken richting de Zijperberg, besloot Matthijs dat het speelkwartier voorbij was en weg was hij, het bleek een voorbode voor de rest van de koers te zijn. In zijn eerste tocht die in 2015 de 55km overschreed bleek hij niet de minste problemen met de fikse afstand (ruim 150km) te hebben.
Gestaag werden de kilometers weggetrapt, de Rijn werd overgestoken, en in Kleve werd een gezellige uitspanning gevonden waar soep en broodjes werden genuttigd. De stemming was opperbest want ondanks de kou en de wind bleken alle benen nog prima aan te voelen. Koers werd na de stop gemaakt richting Nijmegen en de Oude Holleweg, de strook waar iedereen naar uitkeek.
Wat is er dan zo bijzonder aan die Oude Holleweg? Het is inderdaad de lastigste klim van Nederland als we Limburg voor het gemak even buiten beschouwing laten. Maar mogelijk nog bijzonderder is het feit dat de klim is opgenomen in de Fietscie Allround League, de nieuwste uitdaging waar de Fietscie zich aan gaat wagen dit seizoen. Op de klim waren punten te verdienen, de tijd op het onlineplatform Strava is daarbij leidend. Kortom, degene die de snelste tijd zou neerzetten zou goede papieren hebben om aan kop van dit klassement te komen.
Aan de voet van de klim schoot Matthijs als vanouds ervandoor, terwijl het officiële begin nog niet eens bereikt was. Daarachter probeerden de Spijkertjes het tempo bij te benen, tevergeefs. Bouke Pieter voelde inmiddels de ruim 100km al goed in de benen en moest naar een klein verzetje terugschakelen. Met een aantal straatlengtes voorsprong kwam Matthijs zoals verwacht eerste boven, om vervolgens doodleuk te melden dat hij Strava niet had aangezet. Zo zout hadden de anderen nog nooit gegeten! De professionalisering van de Fietscie moet blijkbaar tijdens de volgende vergadering opnieuw op de agenda worden gezet.
Na het spektakel op de Oude Holleweg was de Waalbrug bij Nijmegen het volgende doel. Het leuke van deze Waalbrug is dat je om op de brug te komen niet eerst bergop hoeft te fietsen, waar kom je dat in Nederland nog meer tegen? Een unieke situatie! Na de brug ging het gas er nog eens goed op richting de Rijnbrug bij Heteren. De oplettende lezer valt nu op dat op de heenweg slechts 1 rivier werd overgestoken en op de terugweg 2, hoe is dat nu mogelijk? Er volgden in ieder geval nog een aantal klimmetjes voordat de Marco Backerstraat te Oosterbeek weer bereikt was. Hier wachtten Sara en de kids al met smart op de mannen in hun stinkende tenue.
Na een goed bord pasta (een co-creatie Lenis/Spijker) bleek de honger nog altijd niet gestild. Uit Friesland was een prachtig stuk verjaardagscake meegekomen in de Mazda, een toetje waarmee alle maagjes uiteindelijk gevuld raakten.