Dag 1: Schiphol-Glasgow-Kinross

Op donderdag 24 april melden de broers lenis zich in de trein naar Schiphol voor het Schotse fietsavontuur. Fietsen in de Highlands, een cadeau van de kleine aan de grote broer vanwege het huwelijk. Een soort fietscie, maar dan zonder fietscie leden. Op deze manier bleek het voor Matthijs toch mogelijk om een fietscie te organiseren, aangezien de Fietscie vrienden maar niet willen inzien dat Matthijs prachtige voorstellen heeft gemaakt de afgelopen jaren.Een beetje gespannen troffen de broers elkaar, bang om uit de trein gezet te worden vanwege de spits en het fietsmeeneem verbod. Gelukkig waren de conducteurs schappelijk en werd zonder problemen de nationale luchthaven bereikt. Daar aangekomen werd het Fietscie-protocol uit de kast gehaald: stuur draaien, zadel naar beneden en folie eromheen. Grote broer Maarten en vakantiegangers met rolkoffer keken verbaasd maar na een half uurtje later was alles klaar en ingeladen. Nog even wat foto’s voor het thuisfront door-appen en vliegen maar. Een uurtje later wordt geland in Glasgow, fietsen in elkaar geschroeft, kleren aan en is het tijd om te trappen. Om 11 uur (want een uur eerder) wordt aangevangen met de driedaagse fietstocht. Eerste doel is Kinross.
Vooraf is de route al enigszins bepaald. De eerste 60 kilometers kan afgelegd worden langs een kanaal waarlangs een fietspad is gemaakt. Op deze manier kan zeer gemakkelijk Glasgow uitgefietst worden. Een zeer cultuurhistorisch verantwoorde route, met als hoogtepunt het Falkirk Wheel, de eerste scheepslift ter wereld! Na het gehobbel langs het kanaal (inclusief lekke band), met vele bruggen en tunnels zijn de broers het wel zat en wordt proviand ingeslagen in een typisch Schots dorp. Daarna wordt van het kanaal afgedraaid en koers gezet richting Queensferry, waar via een brug een inham van de Noordzee overgestoken wordt. Na wat verkeerd gereden te zijn en een tweede lekke band wordt de beroemde Forth Road Bridge bereikt. Wederom zeer cultuurhistorisch verantwoord en een prachtig gezicht. Daarna volgde een stuk waarin nogal wat verkeerd gefietst wordt maar uiteindelijk komen de broers terecht op de goede weg richting Kinross. Omdat het eindpunt van deze etappe in zicht is geven de broers flink gas, wat uiteindelijk resulteert in een plek 2 op Strava over deze weg. Enkel Craig Webster is sneller dan de Lenis broers, wat een PIEP is dat toch. Met 125 kilometer is etappe 1 succesvol afgerond en wordt in het Kirklands Hotel een prima hotel gevonden. Na een avondwandeling wordt geproost op een geslaagde dag en goed gegeten, inclusief Schots bier.

Dag 2: Kinross-Callander

De volgende ochtend wordt goed ontbeten, maar helaas is het een grijze miezerige dag. Doel van de etappe is Killin, in de Schotse Hooglanden. De route wordt goed bestudeerd en gewapend met regenjacks word de route aangevangen richting Perth en Dunkeld. De weg is prachtig, de nationale cycle route 7 wordt grotendeels gevolgd. Hier en daar met wat grind en hobbels maar dat deert de jongens niks. Na wat vriendelijke route aanwijzingen van de locals arriveren de jongens in Dunkeld waar een Cup of tea gedronken wordt en proviand ingeslagen. Vervolgens wordt de fietsroute weer opgezocht. Het landschap wordt alsmaar mooier en Schotser, de heuvels worden kleine bergjes en de rivieren worden langzaam de typische schotse meren. Niet verwonderlijk omdat zo langzamerhand het nationale park de Trossacks ingefietst wordt. Maarten verbaast door kilometers langs keihard op kop te fietsen richting Aberfeldy. Het gemiddelde schiet omhoog en Matthijs hangt prima in het wiel. Door de hoge snelheid wordt bijna de afslag gemist, maar gelukkig is kleine Lenis nog enigszins scherp. Na Aberfeldy wordt langs het eerste Loch gefietst (Loch Tay). Op de kaart lijkt dit een vlakke weg, in de praktijk is het flink klimmen geblazen. Na 125 kilometer wordt Killin bereikt, het oorspronkelijke eindpunt. Echter, de broeders voelen zich nog opperbest. Na een kettingsmeer beurt met wat vaseline (wel nodig na de regen en zand) wordt besloten om nog even verder te fietsen richting Callander. Wederom wordt de nationale cycle route opgezocht die overigens voorbeeldig staat aangegeven. Maar eerst moet nog een heerlijke klim bedwongen worden langs een drukke weg waar Maarten al vloekend omhoog gaat. De Cycle route voert de broers door prachtige bossen, dalen en langs meertjes, vaak verhard, soms onverhard en soms met kiezels en grind. Echter de bandjes vinden het allemaal prima, lek gereden wordt er niet. Het blijft miezeren, maar echt doorregenen doet het ook niet. Na 165 kilometer wordt een klein Schots stadje Callander bereikt. Het is bijna 6 uur en er is bijna 6 en half uur gefietst met toch een prima 2.000 hoogtemeters. 165 kilometer betekent ook een PR voor Maarten. Tijd om een B&B op te zoeken. Die ook gevonden wordt. Je moet dan toch denken aan een typisch Brits huis, met veel vloerbedekking en heel veel prullaria. Maar het is een goede kamer, met zeer gastvrije mensen. Na een douche wordt wat gegeten (om de hoek want het regent natuurlijk) en wordt lauw en smaakloos schots bier gedronken. De jongens praten wat over vroeger en terug op de B&B kamer wordt de route voor de derde en laatste fietsdag doorgenomen. De WIFI verbinding maakt overuren. Uiteindelijk wordt gekozen om de laatste dag een ommetje te maken om de ‘’best road of Britain’’ te fietsen.

Dag 3: Callander-Glasgow

De volgende ochtend maakt Matthijs een Britse ontbijt keuze, worstjes, beans, ei, spek, toast. Prima fietsvoer, hoewel de beans niet erg worden gewaardeerd. Alvorens de best road of Britain te fietsen moet er eerst flink geklommen worden. De Duke’s pass is een weg voor auto’s, maar de fietsroute moet dezelfde berg over. Het is een onverharde mountainbike beklimming, maar dat is wel toevertrouwd aan de Lenisjes. Als volleerde Bart Brentjes-en wordt omhoog en daarna ook weer omlaag gesjeesd. Maarten maakt indruk op de klim, Matthijs heeft amper tijd voor een plasje. Na de bosrijke Ardennen-achtige afdaling, wordt gestopt voor koffie en een fruitslice in een lokaal café in Aberfoyle. Het weer is prima, beetje Hollands voorjaarsweer. En dan is het tijd voor de mooiste weg van Britain. En daar is niks teveel gezegd. Langs typische lochs, uitgestrekt, verlaten, weids, Schots, prachtig. Van Aberfolye naar Inversnaid. Het gevoel te zijn gearriveerd is daar. Er zijn veel kodak momentjes maar er wordt ook doorgefietst omdat om 12 uur de ferry vertrekt over het Loch Lomond. Met veel vaart wordt Inversnaid bereik waar de ferry, of eigenlijk een vissersboot met een dak de jongens zal vervoeren naar de andere kant van het meer. Echter, op dit punt denken de jongens heel wat te zijn. Zoveel kilometer fietsen in het Schotse land, poe poe. Maar het blijkt maar weer dat er altijd Baas boven Baas is. Er vind namelijk een hardloopwedstrijd plaats, waarbij over onverharde bergachtige wegen 53 miles afgelegd moet worden. En dat is slechts een voorbereidingstocht op een wedstijd later in het jaar waar 90 miles hardlopend afgelegd moeten worden. Rare jongens die hardlopers.
Na de Ferry wordt aan de overkant een rustige weg opgezocht die glooiend langs, hoe kan het ook anders, een loch voert. Het is een echt scheur parkoers, maar als er op een gegeven moment een steile klim volgt, wordt toch verstandiger gefietst en het gas wat teruggenomen. Langzamerhand komen de broers dichter bij de eindbestemming Glasgow. Maar eerst moet nog een klim worden gedaan en een hoogvlakte overgestoken worden. Het beste is er dan wel af bij Maarten en Matthijs loodst Maarten de hoogvlakte over, totdat er wederom een steile klim volgt. Daarna is het afdalen en wordt de cycle route opgezocht die de jongens weer rechtstreeks het hart van Glasgow invoert. Prima om zo een drukke stad in en uit te komen. Weer fietsen de jongens, net als drie dagen geleden, langs het kanaal. En zelfs de overschoenen en beenstukken kunnen uitgetrokken worden want het weer is prima geworden.
Midden in Glasgow blijkt het toch lastiger dan gedacht om een hotel te vinden. Dan krijgt Maarten een briljante ingeving. Een wifi cafe en via bookings.com gewoon een hotel om de hoek boeken. Dan blijkt zelfs 300 meter van het café te liggen. Een prachtige kamer in het Arthouse is het gevolg. Met een welkomstpakket, wat wil je nog meer. Hoe deden we dat vroeger toch ook alweer zonder smartphone en wifi?
’s Avonds wordt Glasgow nog verkend, een pasta gegeten, bier gedronken en verwonderd over schaars geklede Britse meisjes.

Dag 4: Glasgow-Schiphol

En de volgende dag? Niks aan het handje. Het ontbijt werd op de hotelkamer gebracht, er word rustig naar de airport gepeddeld, op een terrasje de vieste koffie ooit gedronken, fietsjes weer vliegklaar gemaakt en natuurlijk souvenirs ingeslagen voor de kinderen. Want het blijkt dat Sara, (alleen met vier kinderen!), de broers van Schiphol haalt. Compleet met ballonnen en enthousiaste kinderen. In de trein terug naar Arnhem/malden worden de cadeaus overhandigd aan de kinderen. Helaas valt het spiderman tekenboek niet zo in de smaak bij Simon.

Het waren een paar prachtige fietsdagen in Schotland. De fietscie kan zo’n tocht rustig overlaten aan Matthijs, dat heeft deze tocht wel bewezen! Gewapend met deze ervaring kan de winst van de fietscie verkiezing 2015 Matthijs eigenlijk niet meer ontgaan. Voor referenties wordt verwezen naar Maarten Lenis, Eikendreef Malden.