Op vrijdagmiddag 25 april stond er, vier jaar na de Giro-start, wederom een peloton topwielrenners op het Zuidplein te trappelen van ongeduld, voor de eerste editie van de Zuidas Classic. De zeven gladiatoren, Bentum, Van de Laar, Eppenga, Oude Ophuis, Boeker, Oudejans en Fietscie-renner SpijkerII, hadden er zin in. In een setting die er mocht zijn hoor: volop zon, lunchtijd-drukte en een uitzinnige schare (veelal vrouwelijke) fans die de zeven in hun kleurrijke tenues uitgeleide deden voor de 100 kilometer lange tocht. De Zuidas op haar mooist.Na de noodzakelijke kiekjes van de fans werd met de wind mee het eerste uur rustig kletsend noordwestwaarts gefietst richting kust, met als enige wapenfeit het inhalen van het vrouwenpeloton op de Ringdijk bij Lijnden (Van Tol en Oosterwoud waren iets eerder van start was gegaan en hadden hun finish in Zandvoort belegd). Voorbij Santpoort zou het pas spannend worden, dat wist iedereen, ongerust over wat nog komen zou. Op de eerste flanken van het Kopje van Bloemendaal bleven de jongens nagenoeg bij elkaar, ondanks het hoge tempo dat ontwikkeld werd. Het Kopje is echter een tweetrapsraket, en op het tussenstuk trok Van de Laar plots stevig door. Hij koos zijn moment uitstekend uit, daar een langzame auto achter hem verwarring zaaide voor enkele renners. Bentum profiteerde eveneens en stoof vanuit de achtergrond achter Van de Laar aan. Helemaal boven bleek Van de Laar nog genoeg voorsprong te hebben om Bentum en SpijkerII achter zich te houden. De bergtrui was hiermee vergeven.
De boulevard tot voorbij Zandvoort diende vooral tot uitpuffen en herbezinnen; de eerste kaarten lagen op tafel. Bij het induiken van de duinpassage volgde een glooiend stuk tot de ravitailleringspost, een strandtent nabij Noordwijk. Tot hier zou het opnieuw koers worden. Nog nauwelijks het dorp verlaten ontbond Bentum zijn duivels en demarreerde brutaal vanaf de kop. Hij had duidelijk zijn zinnen gezet op dit stuk, en liet zich niet meer bijhalen. Van de Laar legde op gepaste afstand beslag op de tweede plaats, terwijl Oude Ophuis onoplettendheid in de laatste 100 meter nog zag worden afgestraft door SpijkerII.
Na een welverdiende kop koffie in de zon werd koers gezet richting westen. Met het verlaten van de kuststrook kregen de jongens ook de wind pal op kop. Enkelen hadden in de eerste 50km al wat jasjes uit gedaan, dus werd besloten gezamenlijk naar de Amstel te fietsen. Dit bleek niet het fraaiste stuk van de dag, via drukke fietspaden bij Lisse en winderige stroken langs Kudelstaart.
Eenmaal voorbij Uithoorn ontvlamde de koers wederom. De finish werd afgesproken bij het bordje Ouderkerk, een stuk van een kilometer of 10 rechtdoor over de slingerweg langs het water. Bentum, die in de duinen duidelijk zelfvertrouwen had getankt, nam gedecideerd de kop en onderhield een straf tempo. Het beste was er bij een aantal wel af, dus dit eiste meteen de eerste slachtoffers: Oudejans en Eppenga kozen verder hun eigen tempo. De rest haakte aan, maar niemand nam de kop over. Bij Nes vond Bentum het welletjes geweest en demarreerde op zijn inmiddels karakteristieke wijze van kop af. Hier waren de anderen inmiddels op bedacht, en er werden de nodige sprintjes getrokken om zijn wiel weer te pakken. De sur place die hierop ontstond bood ook Boeker de kans weer aan te sluiten. Exact hetzelfde tafereel vond nogmaals plaats, behalve dat Bentum nu vanuit het laatste wiel tevergeefs probeerde weg te komen. Met de wind schuin tegen was het een tactische koers geworden, de focus lag op het achterwiel van Bentum. Geen van de renners had hier nog oog voor de fraaie omgeving of dacht er ook maar aan serieus de kop te nemen. Bij het naderen van de finish rook Oude Ophuis zijn kans en sprong weg. Van de Laar counterde direct en verdapperde nogmaals toen hij in de verte het plaatsnaambordje ontwaarde. De rest reageerde te laat, en zo pakte Van de Laar ietwat tegen de verhoudingen in de eindwinst van deze Zuidas Classic. SpijkerII kwam vanuit de achtergrond nog over de stilvallende Oude Ophuis heen om de tweede plaats op te eisen. Bentum had moedig gestreden maar verloren, en bolde teleurgesteld als vierde over de meet, voor Boeker.
Na deze zinderende apotheose werd gezamenlijk teruggefietst naar het Zuidplein, alwaar het vrouwenpeloton per spoor al was gearriveerd. De middag werd iets na vijf uur afgesloten met een frisse pint bij de Blauwe Engel. Voor herhaling vatbaar, was de algemene conclusie, waarmee een nieuwe traditie geboren is. Volgende keer keert SpijkerII terug voor de winst.