De omstandigheden waren perfect in Vlaanderen, en om maar met een conclusie te beginnen: alle starters bleven verschoond van pech en wisten nagenoeg alle bergjes op te fietsen (behalve Lennart op de Koppen door een valler, niet zijnde Coen). Starters inderdaad, want dat starten bleek geen gegeven: Coen zette een DNSje op zijn naam door met een vervelende buikgriep al in de ochtend naar Utrecht terug te keren.Zonder verder leed en met prachtig weer zaten de overgebleven zeven renners de gehele dag goed in de tijd, wat tot voldoende ruime en relaxte stops leidde, waar doorgaans gezamenlijk weer verder gekoerst werd. Het mooie weer deed de meesten geen pijn, al was Joost qua benen het minst gelukkig met de zon. De kasseistroken en bergjes warden een voor een verteerd, met wisselende winnaars tot gevolg.

De echte finale begon na de lange stop bij de camper van Janneke en Marieke van den Oever, bovenop de Kruisberg, 32km voor de finish, waar soep met brood genuttigd werd, evenals een blik cola. Met enkel nog Kwaremont en Paterberg te gaan en nog relatief fris was het hierna echt koers. Tim, die bij de stop nog vrij slecht zat, had de soep goed verteerd en plaatste een zeer vinnige demarrage op de eerste keitjes van de Kwaremont, waar niemand antwoord op had. Ook Aart niet, die juist daarvoor op de flanken van de Karnemelkbeekstraat nog veel indruk had gemaakt. Hennie probeerde het wel, maar werd tegen het einde van de Kwaremont bijgehaald door Joor. Een langzame auto die daar niet had mogen zijn zorgde voor wat vertraging in de laatste honderd meter voor het tweetal, maar de vogel was hoe dan ook al gevlogen. Stampvol adrenaline trok Joor op de top het gas open en gaf alles tot de Pater, Hennie achterlatend. Hij zag daar bij de Pater in de verte Tim, die al op het steile stuk zat, en schatte het gat op een minuut. Eenmaal boven bleek dit 1 minuut 17 te zijn. De achtervolging werd opnieuw ingezet en Joor wist dat hij hulp nodig had om nog kans te maken. Op dat moment doemde Hennie weer op en samen werd serieus gekoerst op het vlakke. Een Britse veertiger die ook nog goesting had hielp mee, met rond de 40 werd naar Oudenaarde gesneld. Twee gele truitjes werden achterhaald, geen van hen bleek Tim. Die reed ondertussen in zijn eentje naar Oudenaarde, niet op de hoogte van tijdsverschillen, maar ongetwijfeld op zijn hoede. Je debuut maken in De Ronde en direct winnen, kan dat eigenlijk wel? Nou en of. Tim bereikte de finish solo, op 15 seconden gevolgd door Joor, die Hennie versloeg in de sprint. Na enkele minuten volgde een tweede groepje, waarin Maurits in de sprint de maat nam van Joost en Aart. Lennart volgde een minuut of tien later, hij had immers ook wat langer gepauzeerd.

We kunnen spreken van een geslaagde dag, er werd veel genoten. Ook de vrijdag en zondag bleken bijzonder gezellig. De standard formule in Vlaanderen bleek maar weer eens een hele goede te zijn. En Fabian C. deed zijn duit in het zakje wat betreft tradities in stand houden.

Felicitaties gaan uit naar de drie heren voor wie uitrijden van de lange versie een primus was: Lennart, Aart en Tim. Coen was de pechvogel van het weekend, daar konden de CyMa punten van Cancellara geen verandering meer in brengen.

Tim is duidelijk een sporttalent, dat mag gezegd. Nog maar een halfjaar op de fiets en dan dit doen, sjappoo. In negen jaar Kwaremont nog niet vertoond, iemand die zo hard wegrijdt zonder vervolgens stil te vallen. De Fietscie hoeft zich niet te schamen.

Uitslag:
1. Tim
2. Joor + 0,15
3. Hennie z.t.
4. Schilt + 3.00 (bij benadering)
5. Joost z.t.
6 Aart z.t.
7. Lennart + 15.00 (idem)
DNS Spiekercoen